Laatst ben ik naar de nieuwe film Fahrenheit 11/9 van Michael Moore geweest. Die gaat over de hoofdvraag: How the fuck did this happen?

(meer…)

Vorige week heb ik me aangemeld voor een training in Amerika. Dat kostte moeite, want ze hadden het aanmeldproces superirritant gemaakt.

Nou, dat het lastig is om je ergens aan te melden hebben we allemaal weleens meegemaakt. Niks bijzonders.

Technische problemen, een aanmeldformulier dat niet goed werkt. Stomme fout van zo’n bedrijf.

Maar dit was anders.

Dit Amerikaanse bedrijf maakte het niet per ongeluk moeilijk. Ze deden het EXPRES.

(meer…)

Stand-up comedian Cristela Alonzo vertelt in haar show op Netflix over een genant moment.

Met die grap krijgt ze het hardste applaus van haar hele show.

Met veel gillen en fluiten, je weet hoe Amerikanen zijn.

Ze vertelt over een keer dat ze aan het shoppen is bij Bloomingdale’s. De Amerikaanse Bijenkorf zeg maar. En ze ziet een tas die ze wil kopen, maar er staat geen prijs bij.

Dus ze vraagt het aan een verkoopster. Die bekijkt haar van boven naar beneden en zegt met een toontje in haar stem: Die tas kost 800 dollar.

Een toontje alsof ze wil zeggen: die kan jij dus sowieso niet betalen.

Cristela heeft Mexicaanse ouders en dat kun je zien. Klein opdondertje, donkere kolen van ogen, zwarte uitgroei, dat werk. Latina.

Ze heeft haar favoriete kleding aan: een spijkerbroek, sneakers, t-shirt, vestje.

Door het toontje van de verkoopster begint het vuur te branden.

En dus zegt Cristela tegen haar: Ik ga die tas kopen, bitch! Het laatste woord zegt ze alleen met haar ogen.

O tuurlijk schat zegt de verkoopster, ik neem hem wel vast mee naar de kassa en dan ligt hij daar voor je klaar als je gaat afrekenen.

Yeah right, klinkt er door in haar stem.

Waarna de verkoopster achter de kassa gaat staan en dingetjes gaat typen en met bonnetjes gaat ritselen terwijl ze Cristela vanaf dat moment straal negeert.

Alsof ze wil zeggen: Wij weten allebei dat jij die tas niet gaat kopen.

Cristela stampt naar de kassa en zegt tegen de verkoopster: Ik ga die tas nu kopen. Om jou een lesje te leren. Over hoe je mij behandelt.

Tegen het publiek zegt ze: Ik wil die tas eigenlijk niet eens hebben!

Tegen de verkoopster: Ik weet niet waarom, maar jij denkt blijkbaar dat ik te weinig geld heb om hier te shoppen.

Heb ik soms de verkeerde kleding aan om hier te mogen komen? Hoe had ik me moeten kleden volgens jou? In een bruidsjurk of zo?

En dan maakt ze de opmerking waarmee ze de zaal aan het gillen krijgt:

Need I remind you that I’m SHOPPING at Bloomingdales, and you’re fucking WORKING at Bloomingdales okay?

De zaal ontploft omdat in het publiek ook veel latino’s zitten. Die hebben dit allemaal meegemaakt.

Cristela vertelt hoe ze de Bloomingdale’s uitloopt terwijl ze haar lachen probeert in te houden. Met haar tas. En met haar trots en haar waardigheid intact.

En hoe ze in haar auto stapt, en naar de dichtstbijzijnde Bloomingdale’s rijdt om de tas terug te brengen.

Hoe emotioneler een comedian het publiek krijgt, hoe harder ze lachen.

De hele zaal wil haar krijsend van het lachen een boks geven.

Dat komt doordat Cristela in haar grap een copywriting-techniek gebruikt.

Want de lach en de emotie in de zaal komt door het herkennen van een gezamenlijke vijand.

De vijand zijn de arrogante witte Amerikanen die denken dat latino’s sowieso arm zijn.

Die hele grap is zorgvuldig opgebouwd rondom die gezamenlijke vijand.

Stand-up comedians zijn net als copywriters gewoon verkopers. Van kaartjes. Ze krijgen hun zalen vol door zo veel mogelijk emotie op te roepen.

Sommige ondernemers doen iets heel anders. Die proberen hun klanten echt niet aan het lachen te maken. Die zijn niet bezig met emotie.

Nee, ze proberen hun klanten vooral goed te INFORMEREN.

Maar als ondernemer wil je geen geïnformeerde klant.

Je wilt een geëmotioneerde klant.

Want emotie en instinct nemen samen de beslissing om met jou zaken te doen.

Bedenk dus hoe jij méér kunt doen dan alleen goede informatie geven. Bedenk hoe je een emotie kunt oproepen.

Verwerk in jouw business momenten waarop klanten emoties krijgen die helpen om ja tegen jou te zeggen.

Dit is een van de tips die ik geef in de online training Snel Scoren: 8 idioot simpele manieren om van bezoekers klanten te maken.

Je kunt daar aanstaande donderdag bij zijn, want ik zend hem live uit via internet.

Als je nog niet was aangemeld, dan is dit de aanmeldlink (kost niks): https://attendee.gotowebinar.com/register/6987316524952360961

Aartjan

Op het strand in Italië kan ik precies 1 cappuccino lang stilzitten.

Als de koffie op is, ben ik er vandoor. Zullen we wat leuks gaan doen?

Alleen iets leuks doen, dat is voor Chiara en de kinderen lekker een dagje op het strand liggen.

Boekje erbij, Instagram erbij, muziekie.

Beetje kletsen met de wildvreemde buurvrouw met het irritante Milanese accent die onder de ombrellone naast ons zit.

Stilzitten en small talk, dat is voor mij geen vakantie. Al mijn energie stroomt dan weg.

Dus als gezin hebben wij nooit strandvakanties. We hebben strandfietsvakanties.

Ik zit op de fiets, de rest zit op het strand.

Afgelopen zomer waren we aan zee in het dorpje Levanto in Ligurië, en meteen op dag 1 huurde ik een racefiets bij fietsenmaker Michele.

Want hij is de enige die XL maat fietsen verhuurt. Ik heb niks aan een klein Italiaans fietsje, want de wegen zijn daar supersteil en anders trap ik mijn knieën kapot.

Ik fietste het dorp uit en de weg ging kloenk meteen met 8% stijgen. Ik schakelde snel terug naar mijn allerkleinste versnelling.

Helaas had ik die ochtend een foutje gemaakt. Daar betaalde ik nu de prijs voor.

Ik had nogal stevig ontbeten. Want ik dacht: ik ga een flink eind fietsen. Even een booiem leggen.

Op de Utrechtse heuvelrug kom je daarmee weg, maar in de Apennijnen niet.

Boerend fietste ik stapvoets op het steile weggetje omhoog.

Had ik nou maar een capuccino en een croissantje genomen in plaats van 2 gebakken eieren met tomaten en een bak yoghurt met banaan.

Vlak voor de top zag ik iemand voor me fietsen die nog langzamer ging dan ik. Ik zag dat hij op een ouwe mountainbike zat, die ook nog volgehangen was met bagage.

Ik kende het weggetje van een vorige vakantie, dus toen ik hem inhaalde zei ik dat hij bijna op de top was.

We raakten aan de praat en hij vertelde dat hij bezig was met een trektocht. Zijn vrouw zat 8 dagen verderop ergens op het strand al op hem te wachten. Daarna zouden ze nog wat dingen samen gaan doen.

Voor sommige mensen is dit misschien een aparte manier van vakantie vieren, maar ik begreep het volledig.

Door zijn verhaal kreeg ik een donkerbruin vermoeden.

Ik vroeg wat hij voor de kost deed. Hij vertelde dat hij kasten op maat maakte in Milaan.

Toen stelde ik hem de vraag waarop ik het antwoord eigenlijk al wist.

Werk je voor jezelf of voor een baas?

Uiteraard was hij ondernemer. Ik moest lachen en vertelde hem dat ik ook niet stil kan zitten. Dat mijn vrouw ook op het strand zat, terwijl ik bij 34 graden badend in het zweet zonodig alle steile bergweggetjes van de vallei moest uitproberen.

Ik ken nogal wat ondernemers die ook peper in hun reet hebben. En die zich moeilijk kunnen concentreren. Bijvoorbeeld op hun boek terwijl ze in een strandstoel zitten.

Als ondernemer ben je daarmee een vreemde eend op een vol strand. Je voelt je anders dan alle anderen.

Je hebt zeldzame en bijzondere eigenschappen, die af en toe behoorlijk irritant kunnen zijn voor je omgeving. Maar die eigenschappen maken jou uniek en klanten komen daarop af.

Maar hoe anders en uniek ondernemers ook zijn, toch hebben ze vaak ook een onverwachte andere eigenschap.

Ze vinden het lastig om te zeggen wát ze dan uniek maakt.

Of ze zeggen iets dat veel andere bedrijven ook al over zichzelf zeggen.

Ik noem dat de ondernemersparadox.

Je bent anders dan alle anderen, maar je vindt het toch lastig om te zeggen wat jou onderscheidt van alle anderen.

Voor klanten is dat onhandig. Zeker als ze jou niet persoonlijk kennen. Ze verwachten dat jij ze iets vertelt waardoor ze niet meer hoeven te twijfelen.

Iets waardoor je concurrenten meteen onaantrekkelijk worden.

Gisteren heb ik met 2 ondernemers ook zoiets ontdekt. Ze verkopen cruises en waren bij me voor een Persoonlijke VIP-dag.

Op de cruise-markt is een pittige concurrentie. Maar veel websites lijken precies op elkaar. Je ontdekt niks onderscheidends.

Door onze gesprekken kwam ik erachter dat ze eigenlijk 7 dingen compleet anders doen dan alle andere cruise-aanbieders.

Die hebben we prominent op hun website gezet zodat klanten direct zien waarom ze nergens anders meer hoeven te kijken.

Ik kan tot aan de Kerst nog max 2 ondernemers hierbij helpen, via een Persoonlijke VIP copywriting-dag. Details vind je hier: https://www.schrijvenvoorinternet.nl/vip-dag

Spreek je maandag,

Aartjan